မုန္ရာကို သစၥာဆိုဆိုပါမည္ ၃

" ေဟ့ေကာင္.. ေျဖး ေျဖး "

ဟန္ဝင္းက အားႏွင့္ မာန္ႏွင့္ ေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္ကို စစ္ေအာင္က စိုးရိမ္တႀကီးႏွင့္ လွည့္ၿပီး တုိးတုိုးေျပာ၏။

" ေဆာ္ေလးက ၾကပ္တယ္ကြ.. ဟီး "

" လီးမွဘဲ.. အပ်ိဳပါဆိုမွ ၾကပ္မွာေပါ့ "

" ေျဖးေျဖးလုပ္ၾကပါ အကိုတုိ႕ရယ္.. နာလြန္းလို႕ပါ.. "

" ညီမက.. အပ်ိဳဆိုေတာ့ ၾကပ္လို႔ပါ.. ေနာက္ေတာ့လဲ က်ယ္ၿပီးေကာင္းသြားမွာပါ.. ညီမရဲ႕   "

စစ္ေအာင္က ဖူးတင္းႏူးညံ့ေနေသာ ႏို႔ေလးႏွစ္လံုးကို သူ႕ေဂြးဥႀကီးျဖင့္ မသိမသာ

ပြတ္သပ္ေပးရင္း ေခ်ာ့လိုက္၏။

" အား.. ရႈး.. အင္း.. အင္း.. ၾကပ္..တယ္.. အား... "

မီးဇာလူမမာညည္းသလို သဲ့သဲ့ဖ်င္းဖ်င္းေလး ညီးတြား၏။

" ဟန္ဝင္း ေျဖးေျဖး.. လုပ္ပါဆို "

" အင္.. အင္း ပါကြ.. ဟီး.. ေကာင္းတယ္ကြာ   "

" ေကာင္းတုိင္း စြတ္ေဆာင့္မေနနဲ႔.. ဂန္႔ေနအံုးမယ္ "

" အဲ့ေလာက္ေတာင္လဲ မျဖစ္ပါဘူးကြာ "

စစ္ေအာင္က မီးဇာနာက်င္သမွ်ကို ထိန္းခ်ဳပ္ကာ ပြတ္သပ္ေပးရင္း ဟန္ဝင္းကို သတိေပး၏။
ဟန္ဝင္းကလဲ လိုးနည္းကၽြမ္းက်င္သူပီပီ ေျခႏွစ္ဖက္ကို မုံ႔က်ိဳးလိမ္သဏၭာန္လိမ္ၿပီးေဆာင့္သည္။

" ျပြတ္.. စြတ္.. ျပြတ္.. စြတ္.. ဖတ္.. ဖတ္.. "

" အင့္.. အင့္.. အင့္.. အိုး.. အိုး..   "

" နာေသးလားဟင္.. ညီမ "

" ရႈး.. အား.. နဲ..နဲ အား.. အား.. အာ.. ေျဖး ေျဖး.. ေဆာင့္ပါရႈင္.. အထဲမွာ အရမ္းက်ပ္တာပဲ.. "

မီးဇာက မ်က္ရည္ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်ကာ ငုိရင္းသဲ့သဲ့ယဲ့ယဲ့ေလး ေျပာရွာသည္။

" ဖြတ္.. ျပြတ္.. စြတ္.. ျပြတ္.. ျပြတ္.. "

လိုးေဆာင့္သံသည္ နရည္မွန္လာ၏။ စည္းခ်က္က်လာၿပီး မီးဇာ၏ တအင့္အင့္ အသံေလးကပါ
အခန္းထဲ၌ ျပည့္ဝေသာ လိုးပြဲေလးကို အားျဖည့္ေနေပသည္။ ဟန္ဝင္း အႀကိတ္အနယ္ေဆာင့္သမွ်
စစ္ေအာင္က ႏုိ႕နယ္ေပးလိုက္ ဆီးခံုေလးကိုပြတ္သပ္ေပးလိုက္ျဖင့္ နည္းမ်ိဳးစံု
ေျဖသိမ့္ေပးေနရေပသည္။ ဟန္ဝင္း၏ ႀကီးမားေသာ လီးႀကီးက ျဖဴဝင္းေဖာင္းကားေနေသာ မီးဇာ
ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲသို႔ အိကနဲ အိကနဲ ဝင္သြားသည္ကို ၾကည့္ရင္း စစ္ေအာင္မွာလဲ လိုးခ်င္စိတ္မ်ား
တဖြားဖြားေပၚလာေနၿပီျဖစ္သည္။

" အစ္ကိုေရာ.. လိုး..အံုးမွာလား.. ဟင္.. "

" အင္းေပါ့.. ဘာလဲ ညီမက အစ္ကို႕ကို မခံခ်င္လို႕လား "

" မ..မ.. မဟုတ္ပါဘူး.. ေျဖး ေျဖး.. လုပ္လို႕ေျပာမလို႔ပါ.. "

" အို..အစ္ကို႔အလွည့္က်ရင္.. စိတ္ခ်.. မနာေစရဘူး "

ပူလာသည္။ ထူလာသည္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ခ်က္မ်ားက မီးဇာေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို႔ မီးစႏွင့္ ထိုးလုိက္သလို ပူကနဲ ပူကနဲ သံုးေလးႀကိမ္ျဖစ္ၿပီးေနာက္ ေစာက္ပတ္ကို တင္းကနဲ တင္းကနဲ ညွစ္လိုက္မိသည္။

" ဘြပ္.. ဘြပ္.. ျပြတ္.. စြတ္.. စြတ္.. စိြ.. စြတ္.. "

" အိုး.. အိုး.. အို.. အား.. ထြက္.. ထြက္.ကုန္ၿပီ... "

အပ်ိဳရိုင္းမေလး၏ ဝတ္ရည္အိုးေလး ကြဲသြားသည္။ ပ်ားပတုံုးေကာင္ႀကီး၏ ၾကမ္းတမ္းစြာေသာက္သံုးမႈကို ခံလိုက္ရေသာ မီးဇာတကိုယ္လံုး ႏံႈးခ်ိကာသြားရသည္။ ဟန္ဝင္းကမူ သုက္ရည္အလူးလူးႏွင့္ သူ႕လီးႀကီးကို "ျဗြတ္"ကနဲ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ဟန္ဝင္းလီးႀကီးက သိပ္ေက်နပ္ေသးဟန္မတူဘဲ ေငါက္ကနဲ ေငါက္ကနဲ မာန္ဖီေနဆဲရွိေသးသည္။ လီးတေခ်ာင္းလံုး မီးဇာေစာက္ရည္မ်ားျဖင့္ ေပသလူးေနကာ ေျပာင္လက္တင္းမာေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။
ေကာင္းသည္.. အေတာ္ေလးကို ခံလို႔ေကာင္းသည္။ ေစာက္ပတ္တခုလံုး က်ိမ္းစပ္ၿပီး က်န္ရစ္သည္။ ေစာက္ေခါင္းအတြင္း၌မူ ခံခ်င္စိတ္က က်န္ရစ္ေနဆဲ.. ။

" အစ္ကို.. လုပ္အံုးမယ္ဆို.. "

မီးဇာ.. စစ္ေအာင္ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း တိုးတိုးေမးသည္။

" ဟိုေကာင္.. ထပ္ကိုင္အုံုးမလား.. လို႕ "

" အို.. အစ္ကိုလုပ္အံုးေလ.. ေနာက္တခါမွ သူတခါလုပ္ခ်င္ပေစေပါ့.. တေယာက္တလွည့္စီလုပ္ေပါ့..   "

မီးဇာသိပ္ကို ရဲတင္းလာသည္။ လီးယဥ္သြားၿပီမို႕ ေၾကာက္စရာဟု မီးဇာမထင္ေတာ့။ အေပးေကာင္း အယူေကာင္း လိုးပြဲေလးမ်ိဳးကို မီးဇာခံစားၾကည့္ခ်င္ပါသည္။
မီးဇာဆုေတာင္းျပည့္သည္ဟု ဆိုရပါမည္။ စစ္ေအာင့္လီးႀကီးက အခ်ိန္အတန္ၾကာႏူးႏွပ္ထားၿပီးသားမုိ႔ လိုးရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနသလို လိုးခ်င္စိတ္မွာလည္း အျပင္းထန္ဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္လို႔ေနသည္။

" ညီမ.. ေပါင္တဖက္ လွဲၿပီးတဖက္ ေထာင္ထား "

စစ္ေအာင္အလိုက် ေစာက္ပတ္ကို အစြမ္းကုန္ၿဖဲၿပီး ေထာင္ေပးလိုက္သည္။ စစ္ေအာင္လီးႀကီးက တြင္းေပါက္ေတြ႕ေသာ ေျမြငန္းႀကီးကဲ့သို႕ ေစာက္ပတ္အဝသို႔ တေရႊ႕ေရႊ႕တိုးကပ္လိုက္ေလသည္။
ဟန္ဝင္းက ခပ္ေစာင္းေစာင္းျဖစ္ေနေသာ မီးဇာ၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးေပၚသို႔ တပိုင္းေမွာက္အိပ္ကာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးကို ျပြတ္ကနဲ ျပြတ္ကနဲ စုပ္ေပးလိုက္ေလသည္။ နီရဲေသာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားက ေထာင္ထလာၾကသည္။
မီးဇာဝမ္းဗိုက္သားေလး တလွပ္လွပ္ႏွင့္ လိႈင္းထေနရွာသည္။ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္က ၾကမ္းျပင္ေပၚသုိ႔ က်လွ်က္ရွိ၏။ ေစာက္ပတ္အနီးတဝိုက္မွာ ရဲတြတ္ေနသည္။
ေစာက္ေမႊးေလးမ်ားတြင္ သုက္ရည္မ်ားေပက်ံကာ တခ်ိဳ႕မွာ ဆီးခံုတြင္ကပ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ စစ္ေအာင္က ေစာက္ပတ္အဝကို လီးသြင္းလိုက္ၿပီး လက္ႏွင့္ကိုင္ကာ စက္ဝိုင္းသဏၭာန္လွည့္ေမႊေပးလိုက္သည္။ ထိုအခါ လက္ဝဲ လက္်ာ အထက္ေအာက္ ရြဲ႕ေစာင္းလွ်က္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ သိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲ တဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္ရင္း အံုၾကြ ေဖာင္းကားလာေလ၏။

" ျဗစ္.. ျပစ္ ျပစ္.. ဗစ္.. ျပစ္.. ျပစ္ ျပစ္.. ဗစ္.. "

" ဟင့္.. အင္း.. အား.. ဟား.. အင္း.. ကၽြတ္ ကၽြတ္.. "

မီးဇာ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား ကုတ္ေကြးတြန္႔လိမ္ကာ ေျခတဖက္ေျမ ွာက္ထားသည့္ၾကားမွပင္ သူမ ကိုယ္လံုးေလးမွာ ဆားထိေသာ တီေကာင္ကဲ့သို႔ ထြန္႔ထြန္႔လူးသြားရွာေလသည္။ စစ္ေအာင္က ေစာက္ပတ္အတြင္း ဒုတ္တေခ်ာင္းကဲ့သို႔ သန္မာႀကီးထြားလွေသာ လီးႀကီးကို ဒုတိယအႀကိမ္ ဆန္႔က်င္ဘက္သို႔တဖန္ ကိုင္သြင္းၿပီး လွည့္ေမႊျပန္သည္။
အတြင္းသားရဲရဲေလးမ်ား ေပၚထြက္သည္အထိ လီးႀကီးကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္ လိမ္သြင္းၿပီး လွည့္ေမႊလိုက္ျဖင့္ မီးဇာ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ အေရမ်ား ရႊဲအိုင္ထြက္လာၿပီး ေညာင္စီးက်ေအာင္ စိတ္ႀကိဳက္ ေမႊေႏွာက္ကလိေပးလိုက္ေလရာ မီးဇာမွာ ပူစပ္ ပူေလာင္ေလးျဖင့္ ဆီးအိမ္အတြင္းမွ ဆီးသြားခ်င္သလိုလို.. ေစာက္ရည္မ်ားပဲ ပန္းထုတ္မိေတာ့မလိုလိုႏွင့္ ခံရခက္ေသာ ေကာင္းျခင္းမ်ိဳးေလးကို တသသျဖစ္ေအာင္ ခံစားမိလိုက္ေလ၏။

ဟန္ဝင္းကလည္း ေပါင္ဒါန႔ံတသင္းသင္းေလးပ်ံ႕သင္းေမႊးၾကဴေနေသာ မီးဇာကိုယ္လံုးေလးကို တရစပ္နမ္းရိႈက္ပြတ္သပ္ေပးေနျပန္ရာ မီးဇာမွာ ႏွစ္ေယာက္မဆိုထားႏွင့္ တေယာက္ကိုပင္ လံုးဝအလိုးခံဘူးသူ မဟုတ္ေလရကား ေခၽြးသီးေလးမ်ားစို႔ေအာင္ပင္ ခံ၍ ေကာင္းေနမိေလသည္။
စစ္ေအာင္အတြက္ အေကာင္းဆံုးျပင္ဆင္မႈမ်ားကို အခ်ိန္ယူႏိႈးဆြေမႊေႏွာက္၍ လိုးခ်င္ေသာစိတ္မွာ ထိန္းမရေအာင္ တုန္ခါလာေသာအခါ သူ၏လီးႀကီးကို မီးဇာေလး၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းသို႔ အသာအယာႏွိမ့္ၿပီး လိုးသြင္းလိုက္ေတာ့သည္။

" ျပြတ္.. ၿပီၿပိၿပိ.. ၿပြတ္ "

" အိုး.. အ.. ဟင့္.. အင္း.. ဟင္း ဟင္း.. "

တေစာင္းေလးလွဲအိပ္ေနရာမွ မီးဇာေျခေထာက္ေလးမွာ ဒေကာက္ခြက္မွ ဆတ္ကနဲ ေကြးသြားသည္။ ႀကီးမားလံုးက်စ္ေနေသာ ေဂြးဥႀကီးက မီးဇာအတြင္းေပါင္တျခမ္းေပၚတြင္ ဒရြတ္တိုက္ ပြတ္ရင္း ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းႏွင့္ လံုးဝဖိကပ္မိသြားသည္အထိ ေဆာင့္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။

" ဗစ္.. ျပြတ္.. ဖြတ္..   "

" အား.. ရွီး.. အား ရွီး.. အား.. အမေလး.. အစ္ကိုရယ္.. အစ္ကို႔ဟာႀကီးကလည္း.. "

" အစ္ကို႔ဟာႀကီးကလည္း "ဟု မီးဇာေယာင္ၿပီးေျပာရင္း လက္တဖက္က ၾကပ္သိပ္စြာ လိုးဝင္ေနေသာ သူမေစာက္ပတ္အဝကို လက္ကေလးႏွင့္ စမ္းလိုက္မိေလသည္။ မီးဇာ အတြင္းေပါင္သားေလးမ်ား ဆတ္ဆတ္တံုေနရွာသည္။ ဆုပ္ကုိင္လိုက္ေသာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား ၾကားမွ လီးမာမာႀကီးက ခပ္တင္းတင္းေလး အဆံုးအထိ လိုးဝင္သြားျပန္သည္။

" ျဗစ္.. ျပြတ္.. ဟင့္.. ဟင့္.. ဘြတ္ "

" အင္း " မီးဇာက ေမးကေလးေငါ့ၿပီး အံေလးတင္းတင္းႀကိတ္ကာ အင္း ရွည္ေလးညီးရင္း တြန္႔တက္သြားသည္။ ေစာက္ပတ္ေလးတျခမ္းဆီ ႏွိပ္ဖိၿပီး ဖိခ်လိုက္မိေလသည္။ ထိုအခါ အေပါက္က်ဥ္းက်ဥ္ေလးထဲသို႔ ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ထိုးသြင္းေနေသာ စစ္ေအာင္၏ အေၾကာေပါင္းစံု ေထာင္ေနသည့္ လီးႀကီးမွ အေမြးၾကမ္းႀကီးမ်ားက ျဖဴလႊသြယ္ေပ်ာင္းေသာ မီးဇာ၏ လက္သူၾကြယ္မွ ခုႏွစ္လံုးတန္း ပတၱျမားေက်ာက္ရဲရဲေလးမ်ား စီထားေသာ လက္စြပ္ေလးကို ဖံုးအုပ္မိသြားေလသည္။
လွပျဖဴႏုေသာ မီးဇာလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက လီးအဝင္အထြက္ကို ပုိ၍က်ပ္တည္းေအာင္ ထိန္းေပးသလိုႀကီးျဖစ္ေနျပန္ရာ စစ္ေအာင္မွာ လိုးအားပိုေကာင္းသြားျပန္၏။ သို႔ေသာ္ အဆံုးအထိဖိခ်လိုက္ေသာ စစ္ေအာင္လီးက လက္ႏွစ္လံုးခန္႔အက်န္တြင္ မီးဇာလက္ကေလးႏွင့္ ေထာက္ကာ ေရွ႕ဆက္မတိုးသာဘဲ မာေက်ာေသာ လက္ဆစ္ကေလးမ်ားႏွင့္ ဆီးခံု ေထာက္မိၿပီး ရပ္တန္႔သြားေလ၏။

" ညီမ.. လက္ ဖယ္လိုက္ပါလား.. ဟင္ "

" အာ.. အခုေတာင္.. အေတာ္နာေနတာ.. အဆံုးအထိဆို က်မခံႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးရွင့္.. "

မီးဇာက အံေလးႀကိတ္ မ်က္စိေလးမွိတ္ရင္း ျငင္း၏။ ဟန္ဝင္းက ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ရင္း စစ္ေအာင္ကို မ်က္စိမွိတ္ျပလိုက္သည္။ ႏို႔ေလးႏွစ္လံုးမွာ အလတ္စားဟင္းပန္းကန္လံုးေလးတစ္လံုးေမွာက္ထားသလို အိျခင္းတြဲျခင္းမရွိပဲ ပကတိ မာတင္းလွ်က္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား တင္းေထာင္ေနေလသည္။
ဟန္ဝင္းက မီးဇာရင္သားႏုႏုေလးမ်ားအေပၚသို႔ ၾကမ္းရွရွသူ႕လက္အစံုကို အုပ္ကိုင္ကာ ပြတ္သပ္နယ္ဖတ္ရင္း ေအာက္ေျခမွ ပင့္တင္စုကိုင္၍ ညွစ္လိုက္ျပန္သည္။

" အာ.. အာ.. နာတယ္.. ရွင္.. "

မီးဇာက ဟန္ဝင္းလက္အေပၚမွ အုပ္ကုိင္ရင္း ေအာ္လိုက္ရွာေလသည္။ မီးဇာ၏ လက္တဖက္က ႏို႔အံုေလးမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ ၄င္းေစာက္ဖုတ္ေလးဆီ၌လည္းေကာင္း ဗ်ာမ်ားေနရွာ၏။

" ဇြတ္.. အိ.. ဘြတ္.. ဘြတ္.. "

" အား.. ေသပါၿပီ.. ရွင္.. "

စစ္ေအာင္ မီးဇာကိုင္ထားေသာ လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္ၾကားမွ လက္ကေလးကို ဆတ္ကနဲ ဆြဲထုတ္ရင္း ဖိခ်လိုးထည့္လိုက္ရာ ေစာက္ေခါင္းနံရံၾကြက္သားမ်ားႏွင့္ ဖိႀကိတ္မိသြားေသာ လီးထိပ္ႀကီးသည္ သားအိမ္ေခါင္း "ကြမ္းသီးလံုး"ေလးအထိ "ဒုတ္"ကနဲ ေဆာင့္ဝင္ သြားေလ၏။ ေအာင့္က်င္ေသာ ေဝဒနာသည္ ဖင္တခုလံုးကို ဇတ္ဇတ္ ဇတ္ဇတ္ႏွင့္ခါသြားေစသည္။ မ်က္ရည္မ်ားေဝ့ဝဲလာကာ ေစာင္းထားေသာ မ်က္လံုးအိမ္ေထာင့္မွ မ်က္ရည္ပုလဲမ်ားစီးက်လာေလသည္။

" ျပြတ္.. သြတ္.. ျပြတ္သြတ္.. ျပြတ္သြတ္.. "

စစ္ေအာင္က ပူပူေလာေလာ အခ်ိန္ေလးကို ထိေရာက္စြာ အသံုးခ်လိုက္သည္။ လီးႀကီးကို ခပ္သြက္သြက္ေလးဆြဲမတင္လိုက္ရာ ေစာက္ဖုတ္ေလး ဆူၾကြၿပီးပါလာသည္။ တဖန္ ဒစ္ကၽြံခါနီး အထိ ျပန္လိုးသြင္းလုိက္၏။ လီးေခ်ာင္းတေခ်ာင္းလံုးတေလွ်ာက္ ဖုထစ္ေဖာင္းၾကြေနေသာ အေၾကာမာမာႀကီးမ်ားက ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းကို ပြတ္တိုက္တိုးဝင္သြားျပန္ရာ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ား အတြင္းသို႔လိပ္ဝင္သြားျပန္၏။

" ျပြတ္သြတ္.. ျပြတ္သြတ္.. ျပြတ္စြတ္.. "

" အင့္.. အင့္.. ဟင္.. အင့္.. ဟင္း.. "

မီးဇာ လည္ပင္းေၾကာေလးမ်ားေထာင္လာသည္အထိ အသက္ကိုေအာင့္ကာ တင္းခံေနရရွာသည္။
ပါးစပ္မွပြင့္အန္၍ ေအာ္ျမည္ညီးညဴျခင္းမျပဳႏို္င္ေတာ့ပဲ လည္ေခ်ာင္းထဲမွသာ "အင့္.. ဟင့္"ဟုေသာ အသံခပ္အစ္အစ္ေလးထြက္လာေနျခင္းျဖစ္သည္။

အဆက္မျပတ္ မေႏွးမျမန္ေလး လိုးရင္းမွ စစ္ေအာင္လီးႀကီးမွာ တေျဖးေျဖးမာသထက္မာ ေတာင္လာရင္း ေနာက္ဆံုး သံေခ်ာင္းႀကီးတစ္ေခ်ာင္းကဲ့သို႔ လံုးဝမာက်စ္ေတာင့္တင္းသြားၿပီး ဇတ္ကနဲ ဇတ္ကနဲ ဓါတ္လိုက္သလို တုန္ခါသြားေလေတာ့၏။
မီးဇာခမ်ာမွာလည္း ကိုစစ္ေအာင္အား ဘယ္လိုျဖစ္သြားပါလိမ့္ဟု ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလးၾကည့္မိရာမွ အံသြားႀကီးမ်ား တင္းေနေအာင္ ႀကိတ္ရင္း
ဒလၾကမ္းႀကီးေဆာင့္သြင္းခံလိုက္ရၿပီး ဆီးခံုေလးမွ ေစာက္ေမြးေလးမ်ားႏွင့္ လေမြးၾကမ္းႀကီးမ်ား ပြတ္ႀကိပ္ျခင္းအသံကို သံုးေလးခ်က္ ၿဗိကနဲ ၿဗိကနဲၾကားလိုက္ရၿပီး ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ရွိန္းရွိန္းပူပူေလးျဖစ္ခါ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္လိုက္မိေလသည္္။
ကာမရာဂ၏ အျမင့္ဆံုးအခ်ိန္တြင္ လိင္ပစၥည္းမ်ား အေက်ာအမာဆံုးျဖစ္ေလရကား..

" ဘြတ္.. စြတ္.. ဘြတ္.. ျပြတ္.. ဘြတ္.. စြိ.. " ဆိုေသာ အေရရႊဲေနသည့္ အသံမ်ားႏွင့္အတူ ေစာက္ပတ္ႏွင့္လီးမွာ သံမဏိ သံထည္ႀကီးမ်ားပမာ ေျဖာင္းကနဲ ေျဖာင္းကနဲ အရွိန္ျပင္းစြာ ရိုက္ခတ္မိၾကေလ၏။
အကယ္၍သာ စင္စစ္ မီးပြင့္တတ္ေသာ ပစၥည္းမ်ိဳးျဖစ္ပါက ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ပြတ္တိုက္ျခင္း ေဆာင့္ ဖိျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေစႏိုင္ေအာင္ပင္ ျပင္းထန္ၾကေလသည္။
စစ္ေအာင္ ကိုင္ေျမ ွာက္ထားေသာ ေျခတဖက္ကုိ မီးဇာက ခပ္ရုန္းရုန္းေလး ေဆာင့္လိုက္မွ စစ္ေအာင္က လႊတ္ေပးလိုက္ရာ ပက္လက္ကေလးၿငိမ္က်သြားေလသည္။
ရိုးစင္းသန္႔စင္ေသာ မိန္းကေလးဆီမွ ကာမကို ႏူးနပ္အရယူလုိက္ၾကေသာ စစ္ေအာင္ႏွင့္ ဟန္ဝင္းတုိ႔အား ေရွ႕ေနႏွင့္ဆရာဝန္အျဖစ္သိထားေသာ မီးဇာကမူ ခ်စ္သူ ေနာင္လတ္အတြက္ ပက္ပက္စက္စက္ ရက္ရက္ေရာေရာႀကီး လာဘ္ထိုးလိုက္ရျခင္းအတြက္ ေက်နပ္ေနသလိုလို (သို႔မဟုတ္) တႀကိမ္တခါမွ်မခံစားဖူးေသာ ကာမစည္းစိမ္ႀကီးကို အျပည့္အဝ ႏွစ္ခ်ီႏွစ္လား ခံစားလိုက္ရသျဖင့္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္စြာခံစားရသလိုလို.. မီးဇာမ်က္ႏွာေလးက ၿပံဳး.. မလိုလို။
မနက္ျဖန္ ေနာင္လတ္အမႈ ရံုးတင္မည္။ ထိုအသိတခုကပဲ ခႏၶာကိုယ္ တခုလံုးကို လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည္။
ေနာင္လတ္္ရည္းစား ဇာနည္ႏြယ္တစ္ေယာက္ မနက္ကတည္းက ေရွ႕ေနဦးထြန္းေက်ာ္၏ တပည့္စစ္ေအာင္ႏွင့္အတူ ၿမိဳ႕ထဲထြက္သြားသည္ကုိ ေတြ႕လိုက္၏။ ေတြ႕စကေတာ့ "ေအာ္.. သူလဲ ေနာင္လတ္အတြက္ တဖက္တလမ္းက လႈပ္ရွားေနတယ္ထင္ပါရဲ႕.." ဟု သာမန္မွ်သာ ေတြးလိုက္သည္။
ညေနပိုင္း(၃)နာရီေလာက္အထိ သူတို႔ႏွစ္ဦး ေပၚမလာေသာအခါ "ညိဳမီ"စိတ္ပူသြားသည္။ ေတာင္ေတာင္ေျမာက္ေျမာက္ အေတြးမ်ားလည္း ဝင္လာသည္။
ေယာင္းမေလာင္းအတြက္ ေသာကသည္ အလံုးအရင္းႏွင့္ ရင္ကို ပူေဆြးေလာင္ၿမိဳက္လာေစသည္။
ေကာင္မေလးက (၁၈)ႏွစ္သာ ေရာက္လာသည္ ေယာက်္ားတကာႏွင့္ ေျပာဆိုဆက္ဆံဖူးသည္မဟုတ္။ အေတြ႕အထိက ဘာဆိုဘာမွ မရွိ။ ညိဳမီ တကၠသိုလ္ေရာက္သည္ အထိ မွည့္တေပါက္ အစြန္းအထင္းမရွိေသာ္လည္း က်ား.. အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိသည္။ က်ားဆိုသည္က အသားစိမ္းကို အာဟာရအျဖစ္မွီဝဲတတ္ေသာ တြားသြားသတၱဝါစစ္စစ္ျဖစ္သည္။ ႏို႔တိုက္သတၱဝါေတြထဲ၌ က်ားသည္ ရက္စက္မႈ ကမ္းကုန္ေသာ သတၱဝါတမ်ိဳးလည္းျဖစ္သည္။ အေသးဆံုးယုန္သူငယ္မွ အႀကီးဆံုးဆင္အထိ ကုတ္ဖဲ့ကိုက္ျဖတ္စားေသာက္ရန္ အၿမဲအာသီသ ႀကီးမားသူလဲျဖစ္၏။ ေတာထဲမွ က်ားမ်ားကို ညိဳမီ ရင္ဆိုင္မေတြ႕ဘူးေသာ္လည္း ၿမိဳ႕လည္ေခါင္မွ က်ားမ်ားကို ေတာထဲမွ က်ားမ်ားထက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းသူမ်ားဟု ညိဳမီနားလည္ထား၏။ ယခု မီးဇာတြဲသြားေသာ စစ္ေအာင္သည္ ဆယ္တန္းကိုပင္ မေအာင္ေသးဘဲ သူ႕ကုိယ္သူ ေရွ႕ေနလိုလို ေနာက္ေနလိုလို ဖိန္႔လံုးမ်ားႏွင့္ လင္ရွိမယားလဲျဖဳတ္.. တခုလပ္တလင္ကြာ ခေလးမေအပင္ ခ်မ္းသာမေပးေသာ ဝံပုေလြႏွင့္ ကုိးေတာင္က်ားစစ္စစ္ျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာဟန္ဝင္းကိုေတာ့ ညိဳမီျမင္ဖူးသည္။ အဘိုးႀကီးက အသက္(၅၀)ေက်ာ္ျဖစ္ေသာ္လည္း သန္မာဖ်တ္လတ္လွ်က္ ႏွစ္လုိဖြယ္ အၿပံဳးျဖင့္ လူနာမ်ားကို ဆက္ဆံတတ္သည္။ ေဒါက္တာဟန္ဝင္းမ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရသည္ႏွင့္ လူနာ၏ေရာဂါတဝက္ေလ်ာ့သြားစၿမဲ။ ေဒါက္တာကေတာ္ အန္တီခ်စ္ကလည္း ေဒါက္တာကဲ့သို႔ပင္ သေဘာေကာင္း၊ သိကၡာျပည့္ဝၿပီး ျဖဴျဖဴခဲခဲႀကီးႏွင့္ အၿမဲသန္႔စင္စြာ ၿပံဳးရယ္ေနတတ္သူျဖစ္သည္။ ခက္သည္က မီးဇာဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိျခင္းပင္။ တပူေပၚႏွစ္ပူဆင့္လွ်က္ ညိဳမီအိမ္မွ ကသုတ္ကရက္ ထြက္လာေသာအခါ ညေန(၃း၁၅)နာရီ။
မိုးကဝုန္းကနဲ သြန္သလို ရြာခ်လိုက္သည္။ ရပ္ကြက္အတြင္း အလုပ္ျပန္ ညဆိုင္းသမားမ်ားမွ အပ ရွင္းလင္းေနသည္။
ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ ေျဖာင္းကနဲ လွ်ပ္စီးလက္လိုက္ေသာ အလင္းေရာင္သည္ ညိဳမီ့အသည္းကို ငယ္သြားေစသည္။ ဖိုးတြမ္တီးစစ္ေအာင္  စတည္းခ်တတ္ေသာတုိက္သစ္တလံုးကိုေတာ့ ညိဳမီသိထားသည္။ ထိုတိုက္သို႔ေရာက္သြားေသာ မိန္းမပ်ိဳေလးတိုင္း အမဲဖ်က္သလို စစ္ေအာင္ ဒဏ္ကို ခံရၿပီးမွ မ်က္ရည္စက္လက္ႏွင့္ ျပန္ရသည္ခ်ည္းျဖစ္၏။
မိုးက သည္းသည္းထန္ထန္ရြာသည္။ ေဆာင္းထားေသာ ေခါက္ထီးေလးမွပင္ ယိုစီးက်ေလာက္ေအာင္ တမုန္းရြာသည္။ ေရေျမာင္းမ်ား အဟုန္ျပင္းစြာ စီးေမ်ာေန၏။ ကံဆိုးမသြားရာ မိုးလိုက္လို႔ရြာဆိုတာမ်ိဳးမ်ားလားကြယ္။

" ဟယ္.. မမညိဳမီ.. "

အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းတြင္ မီးဇာႏွင့္ စစ္ေအာင္အပါအဝင္ အျခားေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင့္ ေယာက်္ားတေယာက္ကိုပါ ေတြ႕ရ၏။

" ငါ.. နင့္ကို လာေခၚတာ.. ဇာနည္ႏြယ္.. "

" ဝင္ပါအံုးလား.. မိုးေတြသိပ္ရြာေနတယ္ေလ   "

စစ္ေအာင္ေဘးက အေကာင္ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကို ညိဳမီသေဘာမက်ေခ်။ နီရဲေဝဝါးစြာ အငမ္းမရအၾကည့္။ သူတို႔ပံုစံမ်ားက ေဘာလံုးပြဲမွ ျပန္လာသူမ်ားႏွယ္ ဆံပင္မ်ား ေခၽြးစုိေနသည္။ မ်က္ႏွာေတြ ႏြမ္းဖတ္ေနသည္။ ညိဳမီ့ရင္မ်ား တဒိန္းဒိန္း ခုန္သြားသည္။

" ဝင္ပါအံုး မမညိဳမီ.. ဒါ.. ေဒါက္တာဟန္ဝင္းေလ.. "

" ဘာ.. ဘယ္ကအေကာင္လဲ.. ေဒါက္တာဟန္ဝင္း.. "

စစ္ေအာင္ မ်က္ႏွာကြက္ကနဲ ပ်က္သြားသည္။ မီးဇာတေယာက္ က်ားခံတြင္းထဲ ေရာက္ေနေၾကာင္း ညိဳမီသိလိုက္ရေလၿပီ။ စိုင္ေကာ္၍ ၿခံဳေပၚေရာက္သည္ဆိုေသာစကား၊ ဆြမ္းခံရင္း ဌက္သင့္သည္ဆိုတာမ်ိဳး၊ မုတ္ဆိတ္ပ်ားစြဲသည္ဟုလည္း သံုးၾကျပန္သည္။
ညိဳမီေရာက္လာျခင္းက ယေန႔အဖို႔ စစ္ေအာင္ႏွင့္ မူတူးတု႔ိအတြက္ ဖုတ္သြင္းရထားဆိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
မီးဇာဆိုေသာ လံုးလံုးက်စ္က်စ္ ေဆာ္ေလးကို အသားကုန္ဗ်င္းၿပီး အနားယူေနၾကခိုက္ ညိဳမီေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ မူတူးႏွင့္ စစ္ေအာင္ သည္လိုဂြင္မ်ိဳးခဏခဏရိုက္ၾကသည္။ စစ္ေအာင္ေၾကာင္းေပးေသာလမ္းေပၚ၌ မူတူးက အကယ္ဒမီရံႈးေလာက္ေအာင္ ကျပႏုိင္စြမ္းရွိသည္။ မူတူးက ရုပ္ရွိသည္။ စစ္ေအာင္က စစျခင္း " ဟလို ဗိုလ္ႀကီးဘာညာ    " ဆိုလွ်င္ သည္ဇာတ္မွာ သူက ဗိုလ္ႀကီးအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ရမည္ကို သိၿပီးသား။
" ေအာ္.. ဒါ ကထိက.. ဦးဘယ္သူ "ဆိုလဲဆို သူက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဆရာပံုစံကုိ ဖမ္းၿပီးသား ဖိုးတြမ္တီးမူတူးႏွင့္ ဖိုးတြမ္တီးစစ္ေအာင္တုိ႔ အမႈတြဲမ်ား မိႈတက္ေနၿပီလားဟု  ေမးရေလာက္ေအာင္ ပိရိၾက၏။
သုိ႔ေသာ္ ေခတ္က ေျပာင္းလဲေနၿပီ။ ေဆးဝါးႏွင့္ ေမွာင္ခို ေခတ္စားခဲ့ေသာ ကာလက ဌားရမ္းႀကီးပြားစြာေနခဲ့ေသာ တိုက္ႀကီးကလဲ ျပန္အပ္ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ ေနာက္ဆံုးကာလေလးမွာ ညိဳမီဆိုေသာ အလွဧကရီတစ္ပါး ေရာက္လာျခင္းသည္ မုတ္ဆိတ္ပဲပ်ားစြဲစြဲ လဒစြဲစြဲ ကံေကာင္းေလျခင္းဟုေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦး ၿပံဳးမိသြားၾကေလသည္။
ညိဳမီတကြက္မွားသြားခဲ့ၿပီ။ သက္ဆိုင္ရာႏွင့္ ရပ္မိရပ္ဖမ်ားကို အသိမေပးမိခဲ့ျခင္းက ကိုယ့္ေသတြင္းကုိ္ယ္တူးမိသလိုျဖစ္ခဲ့ရသည္။

" ဂ်ေလာင္း.. ေဂ်ာင္း.. ဟဲ.. ဟဲ.. ဟဲ.. "

အိမ္ေရွ႕ဘာဂ်ာ သံတံခါးကို ပိတ္သံသည္ မိုးသံေလသံကို ထြင္းေဖာက္၍ က်ယ္ေလာင္စြာျမည္ဟီး သြားသည္။ ဝံပုေလြတေကာင္၏ အံႀကိတ္ရယ္ေမာသံကဲ့သို႔ေသာ ရယ္သံႀကီးက အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္းဆိုေသာ လူႀကီးသူမစကားကုိ အခ်ိန္ေႏွာင္းစြာျဖင့္ ညိဳမီသတိရသြားေလသည္။

" ဟင္.. ရွင္.. ရွင္တုိ႔.. ဒါဘာလုပ္တာလဲ.. "

" တံခါးပိတ္တာေလ "

ေဒါက္တာဟန္ဝင္းဟု ပံုမွားရိုက္ထားေသာ မူတူးက ပမာမခန္႔ေလသံႏွင့္ ေျပာလိုက္သည္။ ညိဳမီသည္ ေၾကာက္စိတ္ႏွင့္ ေဒါသတို႔ ယွဥ္ကာ ဒူးမ်ား ညႊတ္ေခြခ်င္သြားသည္။
ညႊတ္ကြင္းတခုကို တက္နင္းမိလိုက္မွန္းလဲသိလိုက္၏။ စစ္ေအာင္က လက္ထဲမွ တထြာခန္႔ရွိေသာ အာမခံေသာ့ေခ်ာင္းကို ဟန္ပါပါေထာင္ျပလိုက္၏။ မီးဇာက ဇေဝဇဝါျဖင့္ ဟုိသည္ၾကည့္ၿပီးမွ ညိဳမီထံသို႔ေျပးကပ္ခါ ႏွစ္ေယာက္သား ဖက္ထားလိုက္မိၾကသည္။

" ဟဲ.. ဟဲ ယုန္ေထာင္တာ ယုန္လဲမိ ေၾကာင္လဲမိပဲကြ "

စစ္ေအာင္က မင္းသားေခါင္းကို ခၽြတ္ေလၿပီ။ ပုိးသားအဝါေရာင္တင္းတင္းေလးေအာက္မွ ဖုထစ္ရုန္းထေနေသာ ညိဳမီ့တင္ပါးႀကီးကို ဖတ္ကနဲ ရိုက္လိုက္၏။ ညိဳမီက စက္ဆုတ္ရြံရွာစြာ ပုတ္ထုတ္လိုက္ေပမဲ့ မမီလိုက္။

" ရွင္တို႔ မုိက္ရိုင္းလွခ်ည္လား.. ဟင္.. "

ေဒါသေၾကာင့္ ရင္ႏွစ္မႊာမွာ သြက္သြက္ခါေန၏။ မို႔ေမာက္လိႈက္ဖိုစြာ ရွဳရွဳိက္ေနေသာ အသက္ရႈသံက ျပင္းထန္လြန္းေနသည္။

" ေအာ္.. ေအာ္.. မိုက္ရိုင္းတယ္..လား.. ေဟး.. ေဟး.. မိုက္တယ္..ဆိုတာက ဒါမ်ုိဳး.. ရိုင္းတယ္ဆိုတာက ဒီလို.. "

စစ္ေအာင္လက္တဖက္က မီးဇာဂုတ္ပိုးကို ဒုတ္ကနဲ လက္ဝါးေစာင္းႏွင့္ ခုတ္ခ်လိုက္သည္။ လွ်ပ္တျပက္အတြင္း ညိဳမီ့ကိုယ္လံုးေလးကိုလဲ ဆြဲယူေပြ႕ဖက္လိုက္၏။ ေခြကနဲ ငိုက္ဆင္းသြားေသာ မီးဇာကို မူတူးက ေပြ႕ယူၿပီး အခန္းတခုထဲသို႔ ဝင္သြားသည္။
ညိဳမီကိုယ္မွ ေမႊးရနံ႔က စစ္ေအာင္၏ ကာမရာဂစိတ္မ်ားကုိ ေသြးထိုးေပးလိုျဖစ္ေနသည္။ ညိဳမီမ်က္ႏွာေလး ရႈံ႕မဲ့ေအာင္ တြန္းထိုးရုန္းကန္သည္။ မိုးသံေလသံၾကားမွ အခ်ည္းႏွီးေသာ ေအာ္ဟစ္သံသည္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို မေျပာင္းလဲေစႏိုင္ေၾကာင္းလဲ ညိဳမီသိ၏။ လူယုတ္မာတို႔လက္သို႔ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ႀကီး ေရာက္လာခဲ့မိေသာ မိမိအျပစ္ကိုသာ ေနာင္တရမဆံုးျဖစ္ေန၏။ လံုးက်စ္ဖြံ႕ထြားေသာ ညိဳမီခႏၶာကိုယ္ေလးအႏွံ႔ ဒလစပ္ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ေနေသာ စစ္ေအာင္လက္၏ အထိအေတြ႕က ညိဳမီ့အား ေသမင္း၏ စမ္းသပ္ကိုင္တြယ္ျခင္းခံရသလို ေအးစက္တုန္လႈပ္ေစသည္။

" အုိ.. အင့္.. "

ညိဳမီ၏ လွပဝိုင္းစက္ မို႔ေမာက္ လံုးက်စ္ေနေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးကုိ စစ္ေအာင္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး ဖိညွစ္လိုက္ေသာအခါ ညိဳမီ မ်က္ဝန္းေတြ ျပာမိုက္သြားသည္။ စစ္ေအာင္လက္ကို အတင္းကုတ္ဖဲ့ဆြဲဖယ္ပစ္၏။ ညိဳမီ အေပၚအက်ၤ ီရင္ေစ့ၾကယ္သီးေလးမ်ား ျပဳတ္သြား၏။ ျဖဴဝင္းေသာ ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ရင္ညြန္႔ေလးႏွစ္မႊာက ထင္းကနဲ ရုန္းကန္ထြက္လာသည္။ ညိဳမီ ထမီစကို စစ္ေအာင္က ေျခမႏွင့္ ညွပ္ကာ တက္နင္းျပစ္လိုက္ေပရာ ထမီကလဲ ကြင္းလံုးကၽြတ္ပံုက်သြားျပန္သည္။

အပိုင္း ၄လာမည္ ေမ်ွာ္