မုန္ရာကို ထြကိဆိုပါမည္ ၁

မွန္ရာကိုထြက္ဆိုပါမည္ ေပါက္ေက်ာ္မ

မီးဇာ စိတ္က အေျပာင္းအလဲျမန္လြန္းလွပါသည္။
ကိုစစ္ေအာင္ႏွင့္ အိမ္နီးပါးခ်င္းျဖစ္ေသာ္လည္း မီးဇာ ေခၚခ်င္မွေခၚသည္။ ေျပာခ်င္မွလည္း ေျပာသည္။ သို႕ေသာ္ ေနာင္လတ္ႏွင့္ ပတ္သက္လာေသာအခါ ကိုစစ္ေအာင္ မိတၱဴကူးစက္ဆိုင္သို႕ မကူးခ်င္ပဲလဲ ကူးလ်က္၊ မသြားခ်င္ပဲလဲ သြားလ်က္ မီးဇာ ေအာက္က်ိဳ႕ခံလ်က္ ေအာက္စီးမွ ဆက္ဆံလာရသည္။ ထိုသို႕ ေအာက္စီးမွ ဝင္ရသည္က အသဲအသက္မက ခ်စ္ရလြန္းသူ- ေနာင္လတ္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္သည္။

ေနာင္လတ္က မီးဇာဟု ခ်စ္စႏိုးေခၚတတ္ေသာ ေနာင္လတ္သည္ ဇာနည္ႏြယ္ဟူေသာ မီးဇာနာမည္ရင္းကိုပင္ ေပ်ာက္ေအာင္ မီးဇာကို လႊမ္းမိုးသူျဖစ္၏။ ေနာင္လတ္ႏွင့္ (၁၀)တန္းမွာကတည္းက ခ်စ္ခဲ့ၾကသည္။ ေနာင္လတ္မ်က္ႏွာကို ျမင္တိုင္း မီးဇာရင္ခံတတ္သည္။ ေနာင္လတ္၏ အၾကည့္ျပာျပာေဝေဝေလးမွာ မီးခိုးမိႈင္းမိေသာ လိပ္ျပာေလးႏွယ္ ယစ္မႈးသြားခ်င္သည္။ ဤမွ်အထိ ေနာင္လတ္ကို မီးဇာခ်စ္ခဲ့ရပါသည္။
ေနာင္လတ္ကလည္း ေယာက်္ားပီသသည္။ သိပ္ခ်စ္ရလြန္းသူေတြေပမဲ့ ေနာင္လတ္ အခြင့္အေရးကို ပိုမယူ။ ႏွင္းဆီဖူး ႏႈတ္ခမ္းခ်ိဳခ်ဳိေလးကို စုပ္ယူနမ္းရႈိက္ရာ၌ပင္ ေနာင္လတ္က တျမတ္တႏိုး တယုတယေလး ျပဳစုတတ္၏ ။ ေမတၱာ၏ အတိမ္အနက္ကို ခ်ိန္ဆတိုင္းတာႏိုင္ေသာ အခ်စ္ျပဒါးတိုင္မ်ိဳးရွိလွ်င္ ေရဆူအမွတ္ကို ေက်ာ္လိမ့္မည္ထင္သည္။ နက္နဲမႈသံေယာဇဥ္ကို တိုင္းျပႏိုင္ေသာ သာမိုမီတာသည္လည္း မီးဇာႏွင့္ေနာင္လတ္တို႕အတြက္ပဲျဖစ္မည္။
ယခုေတာ့ ေနာင္လတ္ ေဆးမႈႏွင့္ ကြိဳင္ပူေနေလၿပီ။ ေနာင္လတ္အာမခံမရဘဲ အခ်ဳပ္ထဲေရာက္ေနသည္။ ေနာင္လတ္ ေဆးစြဲေနမွန္း မီးဇာ လံုးဝမရိပ္မိခဲ့ေခ်။
ယခုေတာ့ ေနာင္လတ္မိဘမ်ားလဲ မ်က္ကလဲ ဆံျပာျဖစ္ေနၾကသည္။ မီးဇာကိုလည္း အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပၾကၿပီး တတ္ႏိုင္သမွ် ကူညီပါရန္ မ်က္ရည္စမ္းစမ္းႏွင့္ေျပာၾက၏။ မီးဇာ၏ အခ်စ္ကို သက္ေသျပရန္ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ မီးဇာ ေနာင္လတ္ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သည္ဆိုသည့္ အေနအထားကို ျပခြင့္ရသည့္ အခ်ိန္အခါလည္းျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း ကိုစစ္ေအာင္ဆိုေသာ ေရွ႕ေန၊ ၿခံခ်င္းကပ္လွ်က္က ပုဂိၢဳလ္မာေက်ာေက်ာကို ခ်ဥ္းကပ္ရသည္။

" ေနာင္လတ္နဲ႕ သမီးက ဘယ္လိုေတာ္စပ္လို႕လဲ "

" သမီးခ်ုစ္သူပါ.. ဦး..   "

ဟုတ္တယ္ေလ.. သူက သမီးေခၚမွေတာ့ ကိုယ္ကလဲ ဦး လုပ္ထည့္လိုက္ရသည္ေပါ့။ မွတ္ပံုတင္ကို စစ္ေဆးၾကည့္လွ်င္ မီးဇာအသက္က (၁၈)ႏွစ္၊ ကိုစစ္ေအာင္က (၃၅)ႏွစ္။ ဒီေလာက္ပဲရွိၾကသည္။ ခက္သည္က ခုအေျခအေနမွာ သမီးနဲ႕ဦးေတြက ေပါမွေပါ။ သည္အေခၚအေဝၚေတြက ရင္ခုန္မႈလမ္းဆီကို တြန္းပို႕ေနသလိုလို။
ဘဲႀကီးက အသားယူတာလားဟု မီးဇာေတြးမိသည္။ " မဇာနည္ႏြယ္ " ဘာညာရွည္ရွည္လ်ားလ်ားေခၚရင္ေကာ ဘာျဖစ္မွာမို႕လို႕လဲ။
" ခ်စ္သူေတြပါ "ဟု မဆိုင္းမတြေျဖလိုက္ႏို္င္ေသာ ကိုယ့္အသဲႏွလံုးကိုပင္ မီးဇာ ေက်းဇူးတင္လိုက္မိေသးသည္။
ကိုစစ္ေအာင္က ဟင့္ကနဲ လည္ေခ်ာင္းထဲမွ ေဆာင့္ထြက္လာေသာ မရယ္ခ်င့္ရယ္ခ်င္အသံျဖင့္ ရယ္သည္။

" ေရွ႕ေန ဌားခိုင္းထားတယ္မို႕လား "

" ဟုတ္ပါတယ္.. ဦးထြန္းလူက ေနာင္ေနာင့္မိဘေတြက ဌားထားတာပါ.. သမီးဘက္ကလဲ ပိုခိုင္မာေအာင္ ဦးကို အကူအညီေတာင္းတာ.. "

ေအးေပါ့ေလ.. ၿခံခ်င္းကပ္လ်က္ ေရွ႕ေနရွိရဲ႕သားနဲ႕ တျခားတေယာက္ကို အားကိုးရတယ္ဆိုေတာ့ ကိုစစ္ေအာင္ေအာက္သြားမွာေပါ့။

" အမႈက ရံုးတင္ဖို႕ နီးပလား.. သမီး "

" နက္ျဖန္ပဲ ဦး.. ဒါေၾကာင့္.. "

" သူ႕ေသြးကိုေရာ စစ္ၿပီးပလား "

" ဆရာဝန္စစ္ခ်က္ မနက္ထြက္မွာ.. "

" တစ္ အခ်က္.. ဆရာဝန္ေဆးစစ္တဲ့စာလဲ အေရးႀကီးတယ္ "

" ဟုတ္တယ္.. သမီး.. အဲဒါ.. "

" ဆရာဝန္က ဘယ္သူတဲ့လဲ "

" ေဒါက္တာဟန္ဝင္း.. တဲ့.. "

" ဟား.. ဟန္ဝင္းလား.. ဦး သူငယ္ခ်င္းပဲ "

မီးဇာ ပီတိလႈိင္းက ဟုတ္ကနဲ ထေတာက္သည္။

" အို.. ဟုတ္လား.. ဟယ္.. အဆင္ေျပလိုက္တာ.. "

" ၾကာတယ္.. ဟန္ဝင္းဆီသြားၾကရေအာင္.. သမီးပါလိုက္ရမယ္ "

" ဒါေပါ့..   "

မီးဇာ အၿပံဳးလန္းလန္းေလး ဖတ္ကနဲပြင့္ကာ ကိုစစ္ေအာင္ကုိ အထင္တႀကီးေလးေမာ့ၾကည့္ လိုက္မသည္။ စစ္ေအာင္ကလဲ မီးဇာအား တခ်က္ျပန္ၾကည့္သည္။ တံေထြး"ဂလု   "ကနဲ ၿမိဳခ်လိုက္သည္ကိုေတာ့ မီးဇာသတိမထားမိလိုက္ေခ်။ ေကာင္မေလးက ျဖဴျဖဴလံုးလံုးနဲ႕ တင္းတင္းရင္းရင္းေလး။ ဖူးၿပီးကာစ ပြင့္အာရန္ အားယူေနေသာ ဇလပ္ပန္းေလးႏွယ္ လွပစိုေျပလြန္းသည္။ ခပ္တိုုတိုဝတ္ထားေသာ ထမီေအာက္နားဆီမွ သလံုးသားႏုႏုေလးမ်ားထက္၌ ေျခသလံုးေမႊးမဲမဲေလးမ်ား ခပ္ထူထူေလးေပါက္ေနသည္။
ေျခသလံုးေမႊးေလးေတြ..
ေဒါက္တာဟန္ဝင္း ခပ္မွ်င္းမွ်င္းသက္ျပင္းခိုးရိႈက္၏။ ဖိနပ္သဲႀကိဳး ျဖဴျဖဴေသးေသးေလးက ေျခခံုသားေဖာင္းေဖာင္းေလးထဲ နစ္ဝင္ေနသည္။ ေျခသည္းေလးမ်ားက ပန္းႏုေရာင္ေျပးလ်က္ ကႏုကမာေသြးေျပးေနသည္။ အဆင့္အတန္းရွိေသာ ဥစၥာေပါ ပညာတတ္ မိန္းကေလးတေယာက္အသြင္မွန္း ျမင္ရံုႏွင့္သိသာ၏။

" ကဲ..ဆို ေရွ႕ေနႀကီး ဘာကိတ္ "

" ဒါ ေနာင္လတ္ ခ်စ္သူပဲ.. ေဒါက္တာဟန္ဝင္း "

" အယ္.. ဦး ကလဲ.. "

မီးဇာက လက္ထဲမွ ေခါက္ထီးေလးကို လိပ္ပြတ္ရင္း ေခါင္းငံု႕ကာ ရွက္ၿပံဳးၿပံဳးလိုက္ရႈ္းဆို၏။

" လိုရင္း တိုရွင္းဘဲ ေကာင္းတယ္ေလ.. ဦးတုိ႕မွာ အခ်ိန္မွ သိပ္မရွိတာ.. အဲ.. ေနာင္လတ္ ေဆးစာအတြက္လာေတြ႕တာ "

" ေအာ.. "

ေဒါက္တာဟန္ဝင္း၏ "ေအာ"ဆိုေသာ အသံႀကီးႏွင့္ မ်က္လံုးမ်ား လင္းလက္သြားပံုက မီးဇာစိတ္ကုိ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေစ၏။

" ရပါတယ္ အဆင္ေျပသြားမွာပါ "

မီးဇာရင္သည္ ေဒါက္တာဟန္ဝင္း စကားေၾကာင့္ တဒိန္းဒိန္းခုန္ေအာင္ ဝမ္းသာသြားသည္။

" ဟုိေလ.. မီးဘက္က လိုတာရွိရင္.. ေျပာ..ေျပာပါေနာ္.. "

တံေထြးေလးၿမိဳခ်ရင္း ဝမ္းပန္းတသာေလး အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ေျပာလိုက္ေသာ ခ်ာတိတ္မေလးအား စစ္ေအာင္ႏွင့္ဟန္ဝင္းက ေက်နပ္စြာၿပံဳးၾကည့္ၾက၏။

" ဒီလိုကြဲ႕.. ေနာင္လတ္ ဆီးထဲမွာေရာ.. ေသြးထဲမွာပါ မူးယစ္ေဆးေတြ႕ရွိေနတာေတာ့ အမွန္ဘဲ "

" ရွင္... "

မီးဇာ မ်က္လံုးေလး ဝိုင္းသြားရျပန္သည္။

" ေဆးအလြဲသံုးစားေသာက္စားမူးယစ္မႈဟာ ခုေခတ္မွာ အင္မတန္ႀကီးေလးတဲ့ ျပစ္မႈတခုျဖစ္တယ္.. ဖိလစ္ပုိင္မွာဆို တခ်ဳိ႕ကို ေသဒဏ္ေပးပစ္တာ "

မီးဇာစိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္ မ်က္ရည္ဝဲသြားရသည္။

" ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥက ဦးတုိ႕လက္ထဲမွာပါ.. ဟဲ.. ဟဲ "

" ဒါဘဲေလ.. ဒါေၾကာင့္ မင္းဆီ ေျပးလာခဲ့တာ.. မင္းဆီက ေဆးစာရရင္.. ကိုယ္ မနက္ျဖန္ တရားခြင္မွာ အပီထုလိုက္ရင္ ဟဲဟဲ ေနာင္လတ္တေယာက္ ကြင္းလံုးကၽြတ္.. "

သူတို႕ကဲ့သို႕ေသာ ဆရာဝန္ႏွင့္ ေရွ႕ေနတေယာက္ရွိေနမွ မီးဇာ ဘာစိုးရိမ္ရေတာ့မည္နည္း။

" သမီး အားကိုးပါရေစ.. ဦးတို႕ရယ္.. "

မ်က္ရည္ၾကည္ေလး ေဝ့ေဝ့ဝဲဝဲႏွင့္ မီးဇာ အသံတုန္တုန္ေလးကို နားေထာင္ရင္း ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ေယာက္က ႏွစ္သိမ့္ျပၾကသည္။

" လူငယ္ေတြဘဲကြယ္.. မွားတဲ့အခါမွားမွာေပါ့.. ေနာက္ကို ဒါမ်ိဳးမျဖစ္ဖို႔ဘဲ ဦးတို႕က လိုခ်င္တာပါ "

" မီး.. သူ႕ကို ေျပာပါ့မယ္.. "

" ကဲ.. လာ.. ေနာင္လတ္ ေသြးကိုျပမယ္ "

ဟန္ဝင္းက တုိက္အေနာက္ဘက္ကို သြားသည္။ ကိုစစ္ေအာင္က မီးဇာကို "လာ"ဟု အံႀကိတ္ၿပီး လက္ယပ္ျပကာ ေနာက္သို႕လိုက္သြား၏။
အခန္းက က်ယ္ဝန္းသည္။ သို႕ေသာ္ ဆရာဝန္ပစၥည္းတစံုတရာမွ် မီးဇာရွာမေတြ႕။ အခန္းအလယ္၌ ဆိုဖာခံုမ်ားရွိသည္။ ထိပ္တြင္ေနရာယူထားသည္က ဗီဒီယိုစက္ႀကီးတလံုးျဖစ္၏။ ထိုစက္ရွိရာသို႕ ထိုင္ခံုအားလံုးမ်က္ႏွာမူထား၏။

" လာ သမီး.. ဒီမွာထိုင္.. ကိုစစ္ေအာင္ အျပင္တံခါး ပိတ္ထားလိုက္ဗ်ာ.. တေယာက္ေယာက္ ဝင္လာရင္ အလကားေနရင္း က်ဳပ္တို႕ကြိဳင္တက္ေနမယ္   "

ကိုစစ္ေအာင္က တံခါးသြားပိတ္ကာ ေသာ့ခတ္လိုက္၏။ လုိက္ကာ ပါးပါးေလးမ်ားကို ျပတင္းတံခါးမ်ားတြင္ တဖက္စီ ခ်ီထားရာမွ ေပါက္ေစ့လိုက္ပိတ္လိုက္သည္။ အလင္းေရာင္သည္ တဝက္ခန္႕ေလ်ာ့နဲသြားသည္။

" ဒီမူးယစ္ေဆးဟာ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာဆိုရင္ အေတာ္ဒုကၡေပးေနတာ.. ဒီအေခြကိုၾကည့္ "

ကုိဟန္ဝင္းက ဗီဒီယိုတိတ္ေခြတေခြကို ဗီဒီယိုပေလယာစက္အတြင္းထည့္ၿပီး ခလုတ္ႏွိပ္လိုက္သည္။ တီဗီစကရင္ျပားေပၚဝယ္ အျပာေရာင္အစက္အေပ်ာက္မ်ား ရႈပ္ေထြးေျပးလႊားေနၿပီးမွ ဖတ္ကနဲ ထင္ရွားၾကည္လင္ေသာ အရုပ္မ်ားေပၚလာသည္။ အသံထိန္းကိရိယာကို အနည္းငယ္ျမ ွင့္လိုက္သည္။
" အာ.. အင္.. အင့္.. အင့္.. အိုး.. အိုး အိုး.. "

ဗီဒီယိုထဲမွ ခပ္အုပ္အုပ္ ညီးသံေလးထြက္လာသည္။ စကရင္ျပားေပၚ၌ ျဖဴဝင္းေသာ ေကာင္မေလးက ဝတ္လစ္စလစ္ေလး ကုန္းေပးထားၿပီး ခႏၶာကိုယ္ ထြားႀကိဳင္းလွေသာ ကပၸလီႀကီးက အဝတ္မဲ့ခႏၶာႏွင့္ပင္ ျပင္သစ္မေလးႏို႕ႏွစ္လံုးကုိ ဂ်ိဳင္းေအာက္မွ ဆြဲယူကာ ညင္ညင္သာသာေလး ေညွာင့္သြင္းေပးေနပံု ေပၚလာသည္။

" အဲဒါ မူးယစ္ေဆးစြဲေနတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္ ေဆးရဖို႕အတြက္ ခႏၶာကိုယ္ကို ေပးဆပ္ေနရတာေလ.. ဘယ္ေလာက္ ရင္နာဖို႕ေကာင္းသလဲ "

မီးဇာမ်က္ႏွာကို တဝက္ငံု႕ထားရင္း တီဗီစက္ကို မဝံ့မရဲလွမ္းၾကည့္ေနမိသည္။

" ေဆးရဖို႕ဆိုရင္ သူတို႕ဘာမဆိုလုပ္တယ္ေလ.. ဒါဟာ မူးယစ္ေဆးဝါးသားေကာင္ဘဝကို ေရာက္တဲ့သေဘာပဲ "

ေဒါက္တာဟန္ဝင္းက တည္ၿငိမ္စြာ ဘာမွမထူးဆန္းသလို ရွင္းျပေနေသာ္လည္း မီးဇာတကိုယ္လံုး ထူပူဖိန္းရွိန္းကာ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္ေန၏။ ထုိတခန္းၿပီးသြားၿပီး ကပၸလီႀကီး၏ အေၾကာအၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနေသာ လီးႀကီးကုိ ခေလးမေလးက စံုကိုင္၍ လွ်ာေလးျဖင့္ ယက္လိုက္.. စုပ္လုိက္.. ငံု႕ၿပီးစုပ္သြင္းလိုက္ ဖြာလံက်ဲကာက်လာေသာ ဆံစမ်ားကို ခါတင္လိုက္ျပဳမူေနပံု အနီးကပ္ျမင္ကြင္း ေပၚလာျပန္သည္။
လီးႀကီးက အေတာ္ႀကီးသည္။ မီးဇာမျမင္ဖူးေလာက္ေအာင္ကို ႀကီးမားသည္။ ျငဳပ္က်ည္ေပြ႕ႀကီးတေခ်ာင္းပမာလဲ တုတ္ခိုင္ကာ တံေထြးေတြႏွင့္ အေရာင္ေတြလက္ေနသည္။
ကိုစစ္ေအာင္က စီးကရက္တလိပ္ကို ေသာက္ရင္း ၿငိမ္သက္စြာၾကည့္ေနသည္။ ဘာတခြန္းမွ် ဝင္မေျပာေပ။

" သမားရိုးက် မဟုတ္တဲ့ ကာမစပ္ယွက္နည္းေတြဟာလဲ လူေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးကို ေအ့(စ္)ဆိုတဲ့ ေရာဂါနဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္လာေနတယ္.. ဒါ.. ဒီလို စုပ္တာဟာ သူတို႕အတြက္ေတာ့ ရိုးေနၿပီေလ " 

ရိုးေနၿပီဆိုေသာ ျမင္ကြင္းကုိပင္ မီးဇာမၾကည့္ရဲေတာ့ပဲ မ်က္ႏွာကို ငံု႕ပစ္လိုက္သည္။
ရင္ထဲ၌ ေအာင့္က်င္ေမာဟုိက္လာေအာင္ ရင္ခုန္ေနသည္။ စကားသံမထြက္ႏို္င္ေအာင္ကို လိႈက္ကာ လိႈက္ကာ ေမာေနသမို႕ စကားမဆိုႏုိင္ေတာ့။ ေနာင္ေနာင့္ေသြးကို ျပမည္ဆို၍ သည္အခန္းထဲလိုက္ခဲ့မိျခင္းျဖစ္သည္။
"အခု ဒါေတြျပေနတာက ဘာသေဘာလဲ.. အို.. "
မီးဇာ ကတုန္ကရီႏွင့္ ေျခာက္ျခားလာ၏။ ႏွာသီးဖ်ားေလးတြင္ ေသးငယ္ေသာ ေခၽြးဥေလးမ်ား သီးမို႕လာသည္။

" သမီး.. "

ကိုစစ္ေအာင္က မီးဇာထိုင္ေနေသာ ဆိုဖာတြင္ နီးကပ္စြာ ပူးကပ္ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း လက္တဖက္က မီးဇာပခံုးေလးကို ဖ်စ္ညွစ္ဆုပ္ကုိင္လိုက္သည္။ ဝန္းက်င္သည္ ပူေလာင္ လိႈက္ဖိုစရာ၊ ျမင္ကြင္းတခုလံုး ေဝဝါးေမွးမွိန္သြားသည္။

" က်မ ျပန္ေတာ့မယ္.. "

မီးဇာက ဆတ္ကနဲ ထ ရပ္လိုက္သည္။ ဒူးေတြက မခိုင္ ယိုင္နဲ႕ ခ်ိႏြမ္းကာ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေလသည္။

" အိုး.. ေနအံုးေလ.. ေနာင္လတ္ကိစၥ "

" ဟင့္အင္း.. ဟင့္အင္း.. "

မီးဇာ ေခါက္ထီးေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုတ္ကိုင္ရင္း မ်က္ႏွာကို တြင္တြင္ငံု႕ကာ ေခါင္းကို ခါရမ္းလိုက္သည္။ တီဗီစကရင္ေပၚတြင္ ႏုပ်ိဳငယ္ရြယ္ေသာ ျပင္သစ္မေလး၏ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားတြင္ ကပၸလီႀကီးက ေခါင္းႀကီးထိုးသြင္းကာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ၿဖဲလွ်က္ လွ်ာႀကီးျဖင့္ ယက္ေနသည္ကို အနီးကပ္ေတြ႕လိုက္ရျပန္သည္။
မီးဇာ မ်က္လံုးအစံုကို ဇြတ္မွိတ္ပစ္လုိက္ေသာ္လည္း မမွီေတာ့။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း ၾကက္သီးေလးမ်ား တဖ်င္းဖ်င္းထကာ အသက္ရႈမဝသလိုျဖစ္လာကာ ဒိတ္ကနဲ ဒိတ္ကနဲ ရင္ခုန္ႏႈန္းက ရင္ဘတ္မွ ဆြဲျပားေလးလႈပ္ေအာင္ပင္ ျပင္းထန္လွ၏။ ရင္သားႏွစ္လံုးၾကား ရင္ညြန္႕ေလးက ေဖာက္ကနဲ ေဖာက္ကနဲကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္လႈပ္ေနသည္။ ေမာလာသည္။ ေသြးသားေတြေျဗာင္းဆန္ေနၿပီး အသားေလးေတြပင္တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္၍ေနေခ်သည္။

" ဒီကားၿပီးမွ ျပန္ၾကရေအာင္ေလ   "

" အို.. ဟင့္အင္း.. ဟင့္အင္း.. က်မ မၾကည့္ရဲဘူး.. "

" ဒါဆို ေနာင္လတ္ကိစၥ ေမ့လိုက္ၿပီေပါ့ "

" မသိဘူး.. မသိဘူး.. ဟင့္.. ဟင့္.. ဟင့္.. "

မီးဇာက မခံမရပ္ႏိုင္သည့္အဆံုး တဟင့္ဟင့္ ငိုခ်လိုက္၏။ ေဒါက္တာဟန္ဝင္းက အနားေရာက္လာသည္။ သူ႕မ်က္ႏွာက လံုးဝတည္ၿငိမ္လ်က္ အိေၿႏၵရေနသည္။

" ေဆာရီးပဲကြယ္.. ဦးတို႕က သမီးကို အေတြ႕အႀကံဳရွိလိမ့္မယ္ ထင္ေနတာ.. ေနာင္လတ္အမႈကို ဒီကိစၥေတြနဲ႕ဆက္ႏြယ္ေနလို႕ တရားခြင္မွာ လိုအပ္ရင္ သမီးဝင္ေျပာႏုိင္ေအာင္ ျပတာပါ "

" ဘာမွ.. မဆိုင္ဘူး.. "

မီးဇာပါးစပ္မွ လႊတ္ကနဲ ေဒါသေလးႏွင့္ ေအာ္လိုက္သည္။
ၿပီးမွ စိုးရိမ္စိတ္ကေလးဝင္ကာ ေဒါက္တာဟန္ဝင္းကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ေဒါက္တာဟန္ဝင္းမ်က္ႏွာက ပုစာၦလြယ္လြယ္ေလးကို မေျဖႏုိင္ေသာ တပည့္တဦးကို ၾကည့္သလို ဂရုဏာသက္စြာၾကည့္လိုက္သည္။ မီးဇာစိတ္ဝယ္ ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားျပန္သည္။

" အား.. အိ.. အင့္.. အိုး.. အိုး.. အိုး... အိုး အိုး.. "

တီဗီစကရင္ျပားေပၚတြင္ ျပင္သစ္မေလးက အေပၚမွ ခြထိုင္ကာ ကပၸလီႀကီး၏ လီးႀကီးကို သူမ ေစာက္ပတ္ေလးထဲ ကိုင္ထည့္ၿပီး တအားအား တအိုးအိုးႏွင့္ တက္လိုးေနပံုေပၚလာျပန္သည္။ မီးဇာ မ်က္စိကို လႊဲပစ္မိျပန္၏။

" ကိစၥေတြၿပီးမွ သမီး ဦးတို႕ေစတနာေတြကို နားလည္လာမွာပါ.. ကဲ.. ကိုစစ္ေအာင္ အျပင္ခဏ ထြက္ေပးလိုက္ပါဗ်ာ.. သူတေယာက္ထဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ၾကည့္ပါေစ "

" အို.. ဟင့္အင္း.. က်မ မၾကည့္ခ်င္ဘူး.. ျပန္မယ္.. "

ကိုစစ္ေအာင္က မီးဇာတင္ပါးေလးကို ခေလးေခ်ာ့သလို ပုတ္လိုက္ရင္း ေအးခ်မ္းစြာ ေျပာသည္။

" သမီးက ေခတ္ေနာက္က်ေသးတာကိုး.. ဟဲ ဟဲ "

မီးဇာက ကိုစစ္ေအာင္လက္ကို ပုတ္ထုတ္ပစ္လုိက္သည္။ တကိုယ္လံုးမွာလည္း သိသိသာသာႀကီးတုန္လႈပ္လာသည္။

" ေဒါက္တာ ေဆးကိစၥ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ.. မနက္ျဖန္ဆို ရုံးတင္ေတာ့မွာ "

" အရွိအတိုင္းပဲေပါ့ဗ်ာ.. ဘယ္တတ္ႏိုင္မွာလဲ   "

ေဒါက္တာဟန္ဝင္း စကားအဆံုး၌ မီးဇာရင္ဝယ္ ေသာကမီးေတာက္ေလး ဟုန္းကနဲ ထလာရျပန္သည္။

" သ..သမီး.. နားမလည္လို႕.. တခုေမးပါရေစ.. ဦးတို႕ရယ္.. "

" ေမးေလ.. ေမးပါ သမီး သံသယရွင္းေအာင္ေမးေပါ့ "

" ဒါ.. ဒါေတြ ျပေနတာက.. ေနာင္ေနာင့္ အမႈနဲ႕ဘာပတ္သက္လို႕လဲ..ဟင္.. ဟုိ..သမီးမွားရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ..ေနာ္.. "

ကိုစစ္ေအာင္က ေထာင္ေခ်ာက္နားတိုးလားေသာ ယုန္သူငယ္ကို ၾကည့္ေသာ မ်က္လံုးမ်ိဳးႏွင့္ ေက်နပ္စြာ ၿပံဳးရင္း ၾကည့္လိုက္သည္။ ဘယ္လိုၿဖီး၍ ဘယ္သို႕ ဒိုင္ေတြသြင္းရမည္ကိုလည္း အေလ့အက်င့္ရေနေသာ ကလိမ္ကက်စ္ဦးေႏွာက္က လွစ္ကနဲ အေျဖရၿပီးသား။

" အာ.. ဒါ ေမးသင့္တဲ့ေမးခြန္းဘဲ.. ေမးကိုေမးရမယ္ "

ကိုစစ္ေအာင္၏ တည္ၿငိမ္သေယာင္ မ်က္ႏွာက မီးဇာကို ထပ္မံ၍ ဇေဝဇဝါျဖစ္ေစျပန္သည္။ စင္စစ္၌
ကိုစစ္ေအာင္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္မွာ ေပါက္ကြဲလု မီးေတာင္ႏွယ္ လီးေတာင္ေနၾကေလၿပီ။
အရိုင္းမေလးကုိ အယဥ္ျဖစ္ေအာင္၊ အက်ဥ္းကို အက်ယ္ခ်ဲ႕ရာ၌ စစ္ေအာင္ႏွင့္ ဟန္ဝင္းက ဘက္ညီၾကသည္။